Πολλά έχουν ακουστεί και γραφτεί για το ποιόν και τα πεπραγμένα του κ. Τσοχατζόπουλου. Πρόκειται για ένα από τα ιστορικά στελέχη του κόμματος που κυβέρνησε την Ελλάδα κατά το μεγαλύτερο μέρος της μεταπολιτευτικής περιόδου. Υπήρξε προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και κορυφαίος υπουργός, τόσο επί των δικών του κυβερνήσεων, όσο και επί των κυβερνήσεων Σημίτη. Αναμφίβολα στον κ. Τσοχατζόπουλο αναλογούν σημαντικές πολιτικές ευθύνες για την σημερινή κατάσταση της χώρας, πρωτίστως αναφορικά με τον τρόπο που χειρίστηκε τα αξιώματά του και με τις νοοτροπίες που εξέθρεψε δι’ αυτών των χειρισμών.

Ωστόσο, η ποινική ευθύνη του για παράνομες πράξεις, και μάλιστα κακουργηματικού χαρακτήρα, είναι υπό διερεύνηση. Νομικός ων – και δη ασχολούμενος κατά κύριο λόγο με το ποινικό δίκαιο – δεν αρκούμαι στην όποια φημολογία ή διαρρεύσασα πληροφορία για να σχηματίσω άποψη, πολλώ δε μάλλον για να κρίνω αν «φταίει» ή όχι. Ως κατηγορούμενος, ο κ. Τσοχατζόπουλος απολαμβάνει τα προβλεπόμενα από το νόμο δικαιώματα. Επί του παρόντος, το λόγο έχουν οι ελληνικές δικαστικές αρχές, που εξακολουθούν να διενεργούν τη συναφή πολύμοχθη έρευνα. Οι ελληνικές δικαστικές αρχές, έχοντας υπ’ όψιν τα διαθέσιμα έως σήμερα στοιχεία, έκριναν ότι υπάρχουν «σοβαρές ενδείξεις ενοχής» του κατηγορουμένου για τα αποδιδόμενα σε αυτόν εγκλήματα, θεώρησαν ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις της προσωρινής κράτησης και επέβαλαν αυτήν. Τούτη είναι η απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης και ως τέτοια πρέπει να γίνει σεβαστή.

Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μην στηλιτεύσουμε την όψιμη στάση μεγάλης μερίδας των εν ενεργεία πολιτικών – ιδίως από τον ίδιο κομματικό χώρο με τον κατηγορούμενο – οι οποίοι αίφνης παριστάνουν ότι «δεν τον γνωρίζουν». Αν μη τι άλλο, είναι ενδεικτική του ήθους που τους διακρίνει.

Είναι σαφές ότι η συγκυρία της σύλληψης και προσωρινής κράτησης του κ. Τσοχατζόπουλου γεννά ερωτηματικά. Μήπως οι ελληνικές δικαστικές αρχές ενεργούν καθ’ υπόδειξη; Μήπως το φθαρμένο πολιτικό σύστημα «θυσιάζει» ένα από τα παλαιά στελέχη του, μη ευρισκόμενο στην «πρώτη γραμμή», ώστε να κατευνάσει την συνεχώς διογκούμενη δυσφορία και οργή των πολιτών που πλήττονται σφοδρά από τα μέτρα λιτότητας; Μήπως η προσωρινή κράτηση του κατηγορουμένου δεν εξυπηρετεί παρά προεκλογικές σκοπιμότητες;

Κανείς δεν είναι σε θέση να προδικάσει την απάντηση στα ερωτήματα τούτα. Σε κάθε περίπτωση, η εργώδης και πολυετής δικαστική διερεύνηση τόσο της υπόθεσης του κ. Τσοχατζόπουλου, όσο και ετέρων υποθέσεων σκανδάλων, πρέπει να συνεχιστεί και να αποκαλύψει όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Επιτέλους, είναι καιρός να αποδοθούν οι ευθύνες, όπου υπάρχουν, και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι, ώστε ο ελληνικός λαός να κατανοήσει στην πράξη ότι κανένας δεν μπορεί και δεν πρέπει να ίσταται πέρα και πάνω από το νόμο.