Το PSI έληξε, αφήνοντας πίσω του δεκάδες ιδιώτες θύματα που επένδυσαν σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, είτε επειδή εμπιστεύτηκαν τη χώρα τους είτε επειδή με αυτό τον τρόπο αποζημιώθηκαν για υπηρεσίες που παρείχαν ή για προϊόντα που προώθησαν σε εταιρείες και οργανισμούς του δημοσίου. Σήμερα όλοι αυτοί οι άνθρωποι –αδίκως- έχουν χάσει τα χρήματά τους.

Η συνήθης πρακτική σε περιπτώσεις αναδιάρθρωσης χρέους, είναι να εξαιρούνται από τη διαδικασία αυτή τα φυσικά πρόσωπα που κατοικούν στη χώρα όπου συντελείται η αναδιάρθρωση. Η εξαίρεση αυτή εξυπηρετεί διττό στοχό: αφενός μεν ενισχύει την αγοραστική δύναμη των ομολογιούχων φυσικών προσώπων, οι οποίοι ρευστοποιώντας τα ομόλογα συμβάλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας (με την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών), αφετέρου δε, δικαιώνει την επιλογή των πολιτών που εμπιστεύτηκαν και χρηματοδότησαν τη χώρα τους.

Η εξαίρεση αυτή είναι απολύτως θεμιτή και δεν εγείρει ζήτημα pari passu.

Στην προκειμένη περίπτωση το ύψος των ομολόγων ελληνικού δημοσίου που κατείχαν τα φυσικά πρόσωπα που κατοικούν στην Ελλάδα αποτιμάται στο συνολικό ποσό των 4 δις ευρώ, ποσοστό πολύ μικρό, για να μην εξαιρεθεί από το «κούρεμα».
Σημειωτέον δε ότι η υπαγωγή των άτυχων ομολογιούχων στη διαδικασία αναδιάρθρωσης στηρίχθηκε στην ενεργοποίηση των Ρητρών Συλλογικής Δράσης των περίφημων CACs (Collective Action Clauses).

Η πολιτική αυτή επιλογή είναι απότοκο της άκρατης υποτέλειας που επέδειξε η τότε κυβέρνηση, η οποία προτίμησε να ικανοποιήσει τους διεθνείς δανειστές έναντι των πολιτών της, παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες και διαβεβαιώσεις.

Με τον τρόπο αυτό ενταφιάστηκε πρωτίστως η αξιοπιστία της χώρας και εν συνεχεία οι αποταμιεύσεις των 12.000 τουλάχιστον ομολογιούχων.

Καθίσταται σαφές ότι είναι ζήτημα ηθικής τάξης που άπτεται της ύπαρξης ενός αξιόχρεου κράτους δικαίου η πλήρης αποζημίωση των ομολογιούχων φυσικών προσώπων. Οι τελευταίοι έχουν καταφύγει ήδη στην Ελληνική Δικαιοσύνη ως ultimum refugium. Ωστόσο, η λύση πρέπει να έρθει άμεσα από την Ελληνική πολιτεία με συγκεκριμένες ρεαλιστικές ρυθμίσεις, ικανές να αντισταθμίσουν τη ζημία των ομολογιούχων, προκειμένου να διασωθεί λίγη από το τη χαμένη αξιοπιστία και την εθνική υπερηφάνεια της πατρίδας μας.